در ميان متغيرهاي اقتصادکلان مصرف بخش خصوصي يکي از مهمترين اجزاي تقاضاي کل اقتصاد است به نحوي که سهم بالايي از توليد ناخالص داخلي را به خود اختصاص مي دهد. لذا شناسايي تابع مصرف خصوصي مي تواند جهت گيريها و سياست هاي اقتصادي آينده را در زمينه اصلاح الگوي مصرف مشخص کند. در اقتصادي مثل اقتصاد ايران که بخش دولتي سهم بالايي از اقتصاد را به خود اختصاص مي دهد دولت داراي نقش مهمي در اقتصاد کلان است و فعاليت هاي بخش خصوصي مانند مصرف را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف اين مطالعه شناسايي تابع مصرف واقعي بخش خصوصي است و در اين راستا با وارد کردن درآمدهاي نفتي و سرمايه گذاري دولتي نقش دولت در مورد اين متغير مهم مورد آزمون قرار خواهد گرفت. در اين تحقيق، کشور ايران به عنوان يک مورد مطالعه اي در دوره (۱۳٨٦-۱۳۳٨) مورد بررسي قرا مي گيرد و از تکنيکARDL براي برآورد ضرايب مدل استفاده شده است. جهت انجام مراحل مختلف به ويژه پردازش داده ها، اندازه گيري و برآورد مدل تحقيق از نرم افزارهاي Microfit, Excel استفاده مي شود. نتايج معادلات پويا و بلندمدت نشان مي دهد که کل ضرايب برآورد شده غير از ضريب درآمدهاي نفتي داراي تاثير معني داري بر مصرف بخش خصوصي هستند که البته مطابق انتظارات تئوريک است. نتايج الگوي تصحيح خطا نيز حاکي از آن است که هر دوره 45 درصد از عدم تعادل در مصرف بخش خصوصي تعديل شده و به سمت رابطه بلندمدت نزديک مي شود. از نتايج به دست آمده، مشاهده مي شود که با انتقال بيشتر درآمدهاي نفتي به سمت سرمايه گذاري واقعي دولتي مي توان مصرف بخش خصوصي را کاهش و زمينه را براي افزايش ظرفيت اقتصادي کشور فراهم آورد.